ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΛΙΜΝΕΣ

Οι ελληνικές λίμνες συνδέονται με την γεωλογική ιστορία της περιοχής. Η Βαλκανική χερσόνησος αποτελείται από βουνά που είναι προϊόντα παλαιοτέρων πτυχώσεων και από νεότερα βουνά που σχηματίστηκαν κατά την τελευταία μεγάλη ορογένεση. Ανάμεσα δημιουργήθηκαν βυθίσματα που σύντομα γέμισαν με νερό, γιατί η αλλαγή της μορφολογίας του εδάφους έκλεισε τις παλαιές διόδους από τις οποίες μπορούσαν να αποχετευτούν στην θάλασσα. Αυτό όμως δεν μπορούσε να κρατήσει για πάντα και σε κάποια σημεία άνοιξαν δίοδοι αποχέτευσης και μόνο σε κάποια βαθύτερα σημεία παρέμεινε νερό. Για παράδειγμα η λίμνη Κάρλα, η οποία ήταν απομεινάρι μιας πολύ μεγαλύτερης που κάλυπτε όλη τη Θεσσαλική πεδιάδα.
Λίμνες όμως σχηματίστηκαν και με άλλους τρόπους, π.χ. όταν ένα ποτάμι περνάει από μία κλειστή λεκάνη με αδιαπέραστο από το νερό πυθμένα ή από παγετώνες, που άλλοτε κάλυπταν τις κοιλότητες των βουνών.
Η εξέλιξη μιας λίμνης δεν είναι πάντα κάτι σταθερό. Οι ίδιοι ποταμοί που τις τροφοδοτούν γίνονται συχνά αιτία εξαφάνισής τους, επειδή τις γεμίζουν με φερτές ύλες.
Από οικολογική άποψη η κατάσταση των ελληνικών λιμνών, απέχει πολύ από το να θεωρείται ιδανική. Η παράσυρση και απόθεση λιπασμάτων από την γεωργία, προκαλεί την υπερανάπτυξη φυτικών οργανισμών και κυρίως των καλαμιώνων. Το φαινόμενο αυτό λέγεται υπερτροφισμός και είναι η "κατάρα" των λιμνών. Όταν τα φυτά πεθαίνουν, η σήψη τους χρειάζεται πολύ οξυγόνο το οποίο καταναλώνεται από αυτό των νερών της λίμνης. Φυσική συνέπεια να λείψει από τους ζωικούς οργανισμούς, πράγμα που οδηγεί στο θάνατό τους. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται ευκολότερα, όταν υπάρχει στις όχθες της λίμνης μεγάλος οικισμός χωρίς κατάλληλο σύστημα αποχέτευσης. Τα αστικά λύματα μαζί με τις φερτές ύλες και τα λύματα βιομηχανιών ή βιοτεχνιών προκαλούν και αυτά ευτροφισμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη μείωση των ψαριών, την αύξηση των καλαμιώνων και την κάλυψη της επιφάνειας της λίμνης με παχύ στρώμα από επιφανειακά φύκια. Πάνω σε αυτό υπάρχει το κατάλληλο υπόστρωμα για την αύξηση των κουνουπιών.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΛΙΜΝΕΣ

ΑΜΒΡΑΚΙΑ

Αμβρακία ή Ρίβιο ή Λιμναία στην αρχαιότητα.
Λίμνη της δυτικής Στερεάς Ελλάδας, στο δυτικό άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Βρίσκεται περίπου 5 χλμ. από την Αμφιλοχία, στο βύθισμα Αμβρακικού - Αιτωλικού, μεταξύ των Ακαρνανικών ορέων. Το σχήμα της κατά βάση είναι επίμηκες, όμως προς τα Βόρεια έχει μία στενή λωρίδα, που πλησιάζει την Αμφιλοχία. Η επιφάνειά της είναι περίπου 14 τετ. χλμ., με μήκος του κυρίως σώματός της περίπου 7 χλμ., ενώ με την προέκταση φθάνει τα 12 χλμ. μήκος. Το πλάτος της φθάνει τα 3,5 χλμ., στο βόρειο άκρο του κυρίως σώματός της. Κοντά στις όχθες της έχουν από χρόνια κτισθεί αρκετοί οικισμοί.
ΒΕΓΟΡΙΤΙΣ

Βεγορίτις ή λίμνη του Οστρόβου ή της Άρνισσας.
Μία λίμνη της Δυτικής Μακεδονίας, στα όρια των νομών Φλωρίνης - Κοζάνης - Πέλλης. Έχει σχηματισθεί στην λεκάνη, μεταξύ των βουνών Τρίκλαρι - Βαρνούντα - Βέρνο.
Έχει σχήμα στενόμακρο, με 72,5 τετ, χλμ. επιφάνεια. Είναι η τρίτη σε μέγεθος λίμνη της χώρας, με μήκος περίπου 15 χλμ., πλάτος στο μέσον της 5 χλμ. και βάθος 60-80 μέτρα. Τα πλεονάζοντα νερά της διοχετεύονται στον Εδεσσαίο ποταμό, με μία σήραγγα που αρχίζει από την Βορειοανατολική όχθη της. Παλαιότερα σε εποχές βροχής όταν η στάθμη της ανέβαινε, τα νερά κατέκλυζαν την περιοχή γι' αυτό η ΔΕΗ το 1954, κατασκεύασε σήραγγα 6035 μέτρων, με την οποία μεταφέρει τα νερά της όταν χρειάζεται στην τεχνητή λίμνη του Νησίου, για να τροφοδοτήσουν τα υδροηλεκτρικά έργα Άγρα - Εδέσσης.
Στις όχθες της έχουν κτιστεί οι οικισμοί Αγ. Παντελεήμονας, Βέγορα, Φαράγγι, Περαία, Άρνισσα και άλλοι, ενώ στην Νότια όχθη της υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού.

ΒΙΣΤΟΝΙΣ
Βιστονίς και Βιστωνίς.
Μία λίμνη της Θράκης, ανάμεσα στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Τροφοδοτείται από τα ποτάμια της Ξάνθης και του Κομψάτου, που εκβάλλουν σε αυτήν, αλλά και από τα νερά των πεδιάδων που την περιβάλλουν. Έχει χαμηλές όχθες με επίμηκες όχθες. Η επιφάνειά της είναι 46 τετ. χλμ., έχει μήκος 10 χλμ. και πλάτος 7 χλμ., στο Νότιο τμήμα της. Οι ανατολικές της όχθες είναι αρκετά βαλτώδεις.
Η Βιστονίδα μετατράπηκε σε λίμνη από τις φερτές ύλες των ποταμών, με το πέρασμα των χρόνων. Αυτές οι φερτές ύλες από τα θαλάσσια ρεύματα μετακινούνταν διαρκώς και έφτιαξαν την λωρίδα ξηράς που την απομόνωσε από την θάλασσα, όχι βέβαια εντελώς. Έτσι από μία άποψη δεν θα έπρεπε να θεωρείται λίμνη, αλλά λιμνοθάλασσα, αφού επικοινωνεί με την θάλασσα. Είναι αναγνωρισμένος υδροβιότοπος και τα νερά της είναι υφέλμυρα.
ΒΟΛΒΗ
Βόλβη ή Μπεσίκα

Είναι λίμνη της Κεντρικής Μακεδονίας και βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Θεσσαλονίκης. Μαζί με την γειτονική της Κορώνεια, βρίσκεται στην ταφροειδή λεκάνη, ανάμεσα στα βουνά Κερδύλιο, Χορτιάτη, Χολομώντα, Στρατονικό και τα Βουνά της Βόλβης. Οι όχθες της είναι χαμηλές και έχει επίμηκες σχήμα, με μήκος 21 χλμ. και πλάτος 6 χλμ. η επιφάνειά της φθάνει τα 76 τετ. χλμ., ενώ το μεγαλύτερο βάθος της φθάνει στα 22 με 23 μέτρα. Η επιφάνειά της βρίσκεται 38 μέτρα ψηλότερα από την θάλασσα. Είναι η 2η σε μέγεθος λίμνη της Ελλάδας Η συνολική της περίμετρος είναι 45 χλμ. επιφανειακά επικοινωνεί με τη Κορώνεια που βρίσκεται δυτικότερα 11 χλμ. και διοχετεύει σ΄ αυτήν τα πλεονάζοντα νερά της, για να διοχετευθούν στη συνέχεια στον Ορφανό κόλπο, από τον Ρήχιο ποταμό. Η Βόλβη μαζί με την Κορώνεια αποτελούν πλούσιο ενιαίο υγρότοπο, με πλουσιότατη ιχθυοπανίδα και μεγάλο αριθμό πουλιών.

ΒΟΥΛΚΑΡΙΑ
Βουλκαρία ή Μυρτούντιον
Λίμνη της δυτικής Στερεάς στο ΒΔ άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας, περίπου 5 χλμ. νότια τα Βόνιτσας. Βρίσκεται στο βύθισμα που σχηματίζεται στο μέσον της χερσονήσου της Στέρνας, που είναι δεξιός βραχίονας της εισόδου στον Αμβρακικό κόλπο. Μία διώρυγα 1400 μέτρων, που οι κάτοικοι ονομάζουν "ο αύλακας της Κλεοπάτρας" διοχετεύει τα πλεονάζοντα νερά της στο Ιόνιο πέλαγος και την συνδέει με αυτό. Έχει σχήμα ακανόνιστο, όχθες βαλτώδεις και ασαφείς, επιφάνεια περίπου 9 τετ. χλμ., μήκος περίπου 4 χλμ. και μέγιστο πλάτος περίπου 3 χλμ. Ο πλησιέστερος στις όχθες της οικισμός είναι ο Άγιος Νικόλαος, στην άλλη ακτή του λαιμού που την χωρίζει από την θάλασσα. Βρίσκεται στον δίαυλο μετανάστευσης πουλιών. Δυο φορές τον χρόνο δέχεται χιλιάδες πάπιες, φαλαρίδες και βουταλίδια που έρχονται εδώ να ξεχειμωνιάσουν. Σημαντικός βιότοπος έχει ενταχθεί μαζί με τις μικρότερες Κομήτη και Σαλτίνη στο πρόγραμμα CORINE έχουν προταθεί και οροθετηθεί ως Natura 2000 και προστατεύονται από την συνθήκη RAMSAR.
ΔΟΪΡΑΝΗ

Λίμνη της Βόρειας Ελλάδας και της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Κατά μήκος της περνούν τα σύνορα των δύο χωρών και την χωρίζουν ώστε το δυτικό τμήμα της ανήκει στην ΠΓΜΜ και το ανατολικό στην Ελλάδα. Βρίσκεται στο βόρειο άκρο του νομού Κιλκίς και μοιάζει να στρογγυλoκάθεται ακριβώς πάνω στην μεθόριο που χωρίζει την Ελλάδα από την πρώην ΠΓΔΜ. Η συνολική της επιφάνεια είναι 44 τετ. χλμ., από τα οποία τα 15 τ. χλμ. ανήκουν στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα στην ΠΓΔΜ. Η συνολική της περιφέρεια είναι 24 χλμ. μήκος, το μέγιστο μήκος της είναι 9 περίπου χλμ. και το μέγιστο πλάτος της είναι 7 χλμ. Το βάθος της δεν ξεπερνά τα 8 μέτρα και έχει χαμηλές και αμμώδεις όχθες. Τα πλεονάζοντα νερά της καταλήγουν στον Αξιό ποταμό.
Μία σχεδόν κυκλική λεκάνη νερού στην μέση του κάμπου, είναι δημιούργημα αρχέγονων γεωφυσικών διεργασιών και πιθανόν κατάλοιπο της παλιάς λίμνης Παιονίας, που έφθανε τα 130.000 στρέμματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της λίμνης είναι η δραματική μείωση των υδάτων, που οφείλεται στην εντατική άντληση και στην παρατεταμένη ανομβρία των τελευταίων χρόνων, πράγμα που φάνηκε καθαρά στα τέλη της 10ετίας του '90, όταν τα νερά της απομακρύνθηκαν κατά 500 μέτρα. Ταυτόχρονα έχει πέσει η στάθμη των νερών του υδροφόρου ορίζοντα και η λίμνη κάθε χρόνο συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, αφυδατώνεται, γερνάει�
Παρ' όλα αυτά η Δοϊράνη παραμένει πηγή ζωής για τους ανθρώπους της. Δίνει νερό για τα χωράφια τους και αρκετά ψάρια, όπως γριβάδια, πέρκες, πλατίτσες και καραβίδες.
Οι πυκνοί καλαμιώνες που κάποτε αφθονούσαν στις όχθες της, σήμερα έχουν ξεραθεί, αλλά ακόμη προσφέρουν κατοικία σε μεγάλο αριθμό πουλιών. Έτσι πάνω από 60 είδη πτερωτής πανίδας συναντώνται να διαχειμάζουν στις όχθες της.
ΔΥΣΤΟΣ

Η μοναδική λίμνη της Εύβοιας στο Νότιο τμήμα της. Στο Νότια όχθη της βρίσκεται ο αρχαίος οικισμός του Δύστου ενώ στην Βόρεια είναι ο τωρινός οικισμός.
Έχει μικρό βάθος, πολλές καλαμιές και ακανόνιστο σχήμα. Σε περιόδους παρατεταμένης ανομβρίας το μέγεθός μειώνεται σημαντικά και σχεδόν αποξηραίνεται. Το μήκος της φθάνει περίπου τα 3 χλμ. και το πλάτος της τα 2 χλμ. Είναι το χαμηλότερο σημείο μίας κλειστής λεκάνης της περιοχής, χωρίς επιφανειακή απορροή, με την αποστράγγιση της οποίας είχαν ασχοληθεί ακόμη και οι Ερετριείς κατά την αρχαιότητα όταν κατέλαβαν την περιοχή.
ΖΑΖΑΡΗ

Άλλη μια άγνωστη λίμνη της Ελλάδας. Ίσως μία από τις ομορφότερες αλλά και άγνωστες λίμνες της. Βρίσκεται σε υψόμετρο 602 μέτρων στον αετό της Φλώρινας, κοντά στο Νυμφαίο. Τροφοδοτείται από τα νερά του Σκλήθρου ποταμού και από υπόγειες πηγές. Με την σειρά της, τα πλεονάζοντα νερά της τα αποχετεύει στην κατά πολύ μεγαλύτερη και ρηχότερη Χειμαδίτιδα λίμνη.
Η περιοχή των δύο αυτών λιμνών Ζάζαρη - Χειμαδίτιδα, κατακλύζεται από πυκνούς καλαμιώνες και έτσι εκτός από αισθητική αξία, προσφέρει ιδανικό καταφύγιο για την αναπαραγωγή και την διαχείμαση ειδών. Το σύμπλεγμα των δύο λιμνών ανήκει στο Δίκτυο Natura 2000. αποτελεί υδροβιότοπο μεγάλης βιολογικής αξίας, όπου διαβιούν πολλά είδη οργανισμών. Κάποια από αυτά είναι απειλούμενα όπως η αγριόγατα, η βίδρα, ο αργυροπελεκάνος, η λαιμόστακτη χελώνα, πεταλούδες και κολλεόπτερα.
Συνολικά οι λίμνες προσφέρουν καταφύγιο σε 141 είδη πουλιών, 12 είδη θηλαστικών, 7 είδη αμφιβίων, 8 είδη ψαριών, ενώ υπάρχουν επίσης πολλά είδη ασπονδύλων. Πλούσια και η χλωρίδα της περιοχής με 150 είδη φυτών.
Οι ανθρώπινες δραστηριότητες όμως με την υπεράντληση των νερών, την χρήση λιπασμάτων, το παράνομο κυνήγι, την αλιεία, την υλοτομία, την υπερβόσκηση και την ρύπανση του περιβάλλοντος δρουν αρνητικά στο μέλλον των λιμνών.
ΖΑΡΑΒΙΝΑ
Βρίσκεται στον νομό Ιωαννίνων, στην επαρχία Πωγωνίου, κοντά στον οικισμό Δελβινάκι. Είναι μικρή η λίμνη της Ζαραβίνας, στολίζει όμως διακριτικά το τοπίο και δίνει την δική της γαλάζια πινελιά στο πράσινο του τοπίου. Με καλαμιώνες και μικρή παραλία, ιδιαίτερα γοητευτική κάτω από το κατάφυτο χωριό Κρυονέρι, έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό για τα ελληνικά δεδομένα: είναι ιδιωτική. Έχει μάλιστα δώσει το όνομά της, σε παρακείμενο χωριό.
ΚΑΡΛΑ
Κάρλα και στην αρχαιότητα Βοιβηίς και Βοίβια.
Λίμνη της Νοτιοανατολικής Θεσσαλίας η οποία αποξηράνθηκε το 1954. Βρισκόταν ανάμεσα στους νομούς Λαρίσης και Μαγνησίας και ήταν υπόλειμμα των μεγάλων λιμνών που κάλυπταν το τεκτονικό ρήγμα του Θεσσαλικού κάμπου. Αποχέτευε τα νερά από τις πηγές της Όσσας, της πεδιάδας της Αγιάς, το Μαυροβούνι, το Πήλιο και την περιοχή του Βελεστίνου. Είχε επιφάνεια 42 τετ. χλμ., μήκος 15 χλμ. και μέγιστο πλάτος 6 χλμ. το μεγαλύτερο βάθος της ήταν 6 μέτρα. Για να αποξηρανθεί, άνοιξαν σήραγγα μήκους 10,2 χλμ. και πλάτους 2,40 μέτρων με την οποία διοχέτευσαν τα νερά της στον Παγασητικό κόλπο. Η γη που κάλυπτε, μετά την αποξήρανση αποδόθηκε στην καλλιέργεια.
Σήμερα έχουν αρχίσει έργα ανάπλασης της λίμνης Κάρλας, διότι κατάλαβαν ότι το κακό που προκάλεσαν με την αποξήρανσή της, στην γύρω περιοχή, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από τα οφέλη που απεκόμισαν οι περίοικοι. Σε ένα μεγάλο τμήμα της έκτασής της, βρίσκεται σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους ταμιευτήρες νερού της Θεσσαλίας. Μία διώρυγα μήκους 42 χλμ. θα την τροφοδοτεί με τα νερά του Πηνειού και με αναχώματα στις δυτικές και ανατολικές όχθες της, θα την μετατρέψουν σε τεράστια υδαταποθήκη, από την οποία τα νερά με αντλιοστάσια θα αρδεύουν έκταση 300.000 στρεμμάτων της Παρακαρλίου περιοχής.
ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Λίμνη της Καστοριάς ή Ορεστιάς
Λίμνη της Δυτικής Μακεδονίας, στο κέντρο του νομού Καστοριάς. Βρίσκεται σχεδόν στην μέση της λεκάνης που σχηματίζουν τα βουνά Βόιο, Τρικλάριο, Βέρνο και Βίτσι προς τα βόρεια και οι απολήξεις του Ασκίου προς τα ανατολικά. Τροφοδοτείται από τα νερά του ρέματος της Βυσσινιάς, του Ξηροπόταμου και των επιφανειακών νερών της λεκάνης. Τα πλεονάζοντα νερά της διοχετεύονται στον ποταμό Αλιάκμονα, ο οποίος περνά σε απόσταση μόλις 2 χλμ. από την δυτική όχθη της. Έχει επίμηκες σχήμα και στην δυτική όχθη της εισχωρεί μία χερσόνησος τριών χιλιομέτρων, πάνω στην οποία είναι κτισμένη η πόλη της Καστοριάς. Έχει επιφάνεια 29 τετ. χλμ., είναι η όγδοη σε μέγεθος λίμνη της Ελλάδας, έχει μέγιστο μήκος 7 χλμ. και μέγιστο πλάτος 5 περίπου χλμ. Στην νοτιοδυτική όχθη της λίμνης έχει βρεθεί ένας οικισμός προϊστορικής εποχής. Μία ευχάριστη έκπληξη περιμένει τους επισκέπτες του Δισπηλιού. Έχει γίνει πλήρης αναπαράσταση των συνθηκών διαβίωσης που υπήρχαν κατά την νεολιθική περίοδο που έζησαν οι Δισπηλιώτες. Πλάι στη λίμνη κατασκευάστηκαν οχτώ προϊστορικές καλύβες, εξοπλισμένες με την οικοσκευή της εποχής, ενώ έχει επιχειρηθεί ακόμη και η αποκατάσταση της χλωρίδας που υπήρχε στην περιοχή.

ΚΩΠΑΪΔΑ
Η Κωπαϊδα, είναι σήμερα μία αποξηραμένη λίμνη του νομού Βοιωτίας. Κάλυπτε την βαθύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου μεταξύ των βουνών Πτώο, Σφίγγιο, Χλωμό και Ελικώνα και τις απολήξεις του Παρνασσού. Την τροφοδοτούσε με νερό κυρίως ο Κηφισός, αλλά και υδάτινα ρεύματα από τα βουνά που την περιβάλλουν. Είχε μήκος 24 χλμ και πλάτος 13 χλμ. Δεν είχε επιφανειακή εκροή προς την θάλασσα, αλλά τα νερά της διέφευγαν από καταβόθρες του πυθμένα της. Το βάθος της ήταν μικρό και η έκτασή της κυμαινόταν ανάλογα με τις βροχοπτώσεις.
Από το 1834 άρχισε η προσπάθεια αποξήρανσης της λίμνης, με διάφορα σχέδια, η οποία τελικώς ολοκληρώθηκε το 1931. μετά την αποξήρανση αποδόθηκαν στην καλλιέργεια περίπου 250.000 στρέμματα εύφορης γης, που αξιοποιήθηκε ακόμη καλύτερα με ένα άρτιο σύστημα άρδευσης.
ΚΟΡΩΝΕΙΑ
Κορώνεια ή λίμνη του Αγίου Βασιλείου ή του Λαγκαδά.
Λίμνη της Κεντρικής Μακεδονίας, στο κέντρο σχεδόν του νομού Θεσσα-λονίκης, 5 χλμ. νοτιο-ανατολικά του Λαγκαδά. Έχει σχήμα επίμηκες, χαμηλές όχθες, μέγιστο μήκος 11 χλμ. και μέγιστο πλάτος 6 χλμ. Η επιφάνειά της φθάνει τα 48 τετ. χλμ. και είναι η τέταρτη σε μέγεθος λίμνη της χώρας. μαζί με την γειτονική της Βόλβη, με την οποία επικοινωνούν επιφανειακά, αποστραγγίζουν την περιοχή, η δε Κορώνεια αποχετεύει και τα πλεονάζοντα νερά της στη Βόλβη. Ερωδιοί, σταχτοτσικνιάδες ακόμη και φλαμίγκος, ήταν τα πουλιά που φώλιαζαν στην περιοχή. Σήμερα όμως διασχίζοντας κάποιος την λίμνη βλέπει βούρκο και λάσπη. Τα βιομηχανικά λύματα και η υπεράντληση νερού προκάλεσαν το θάνατο της λίμνης. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης, αν και έλαβε ένα πακέτο βοήθειας από την Ε.Ε. για την διάσωση της Κορώνειας, δεν έχει λάβει ακόμη κανένα μέτρο.
ΛΥΣΙΜΑΧΕΙΑ
Λυσιμάχεια ή Λυσιμάχια ή Λίμνη του Αγγελόκαστρου και άλλη αρχαία ονομασία, Ύδρα .
Βρίσκεται νότια του νομού Αιτωλοακαρνανίας, της Στερεάς Ελλάδας και απέχει 5 χλμ. από την πόλη του Αγρινίου. Σχηματίζεται μεταξύ των βουνών Παναι-τωλικού και Αράκυνθου, από τα οποία τροφοδοτείται και τα νερά της. Απέχει από την Τριχωνίδα 2 χλμ., αφού τις χωρίζει μόνο μία λωρίδα ξηράς. Τα πλεονάζοντα νερά της διοχετεύονται με την διώρυγα του Δίμηκου στον Αχελώο, δυτικά του Αγγελόκαστρου. Με διώρυγα συνδέεται και με την Τριχωνίδα, της οποίας δέχεται τα πλεονάζοντα νερά. Έχει σχήμα επίμηκες με χαμηλές όχθες. Το μέγιστο μήκος της είναι 6 χλμ. και το πλάτος της περίπου 3 χλμ., ενώ η επιφάνειά της φθάνει τα 13 τετ. χλμ.

ΞΥΝΙΑΔA

Αποξηραμένη λίμνη στο βόρειο τμήμα του νομού Φθιώτιδας. Είχε επιφάνεια 34 τετ. χλμ., βάθος 5 μέτρα και βρισκόταν στα όρια Στερεάς - Θεσσαλίας. Η γη που προήλθε από την αποξήρανση αποδόθηκε στην καλλιέργεια.

ΟΖΕΡΟΣ

Οζερός ή Οζηρός ή Γαλίτσα.
Ο Οζερός είναι και αυτή μία λίμνη της Αιτωλοακαρνανίας με μικρότερο μέγεθος, που φθάνει τα 10 τετ. χλμ. Βρίσκεται 4 χλμ. νοτιότερα της λίμνης Αμβρακίας, έχει μήκος 5 περίπου χλμ. και πλάτος 2,5 χλμ. Σχηματίστηκε από τα νερά που εγκλωβίζουν στην περιοχή οι προσχώσεις του Αχελώου ποταμού, στον οποίο διοχετεύονται και τα πλεονάζοντα νεράτης. Τη σχήμα της είναι επίμηκες. Οι ανατολικές της ακτές, κοντά στην ροή του Αχελώου είναι χαμηλές, αλλά οι δυτικές που βρίσκονται κοντά στους πρόποδες του βουνού Λιγκοβίτσι, είναι απότομες.
ΠΑΜΒΩΤΙΣ

Παμβώτις ή Λίμνη των Ιωαννίνων.
Η λίμνη των Ιωαννίνων όπως είναι ευρέως γνωστή, βρίσκεται στην Ήπειρο, στο Νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Είναι σχηματισμένη στο βάθος της κλειστής λεκάνης που σχηματίζουν τα βουνά Μιτσικέλι και Τόμαρος. Τροφοδοτείται με τα νερά αυτής της λεκάνης, με υπόγειες καταβόθρες. Έχει στενόμακρο σχήμα, με χαμηλές όχθες. Η επιφάνειά της είναι 19 τετ. χλμ. είναι η δέκατη σε μέγεθος λίμνη της χώρας. Το μήκος της είναι 8 χλμ. και το πλάτος της είναι περίπου 4 χλμ., ενώ το μεγαλύτερο βάθος της είναι 13 μέτρα. Η προϊστορία της λίμνης ξεκινάει πριν από περίπου 3.500 χρόνια. Τα νερά της είναι προϊόν φυσικών πηγών και από τους γύρω χείμαρρους. Σχηματίζεται στο οροπέδιο των Ιωαννίνων, σε υψόμετρο 480 μέτρων. Στο Βορειοανατολικό της άκρο, απέναντι από την πόλη των Ιωαννίνων βρίσκεται ένα νησί. Έχει έκταση 350 στρεμμάτων και είναι πυκνοδασωμένο. Ο οικισμός του νησιού έχει ιστορία από τον 17ο αιώνα, τότε που όπως λέγεται οι πρόσφυγες της Μάνης βρήκαν εκεί καταφύγιο και έφτιαξαν τα σπίτια τους.
ΠΑΡΑΛΙΜΝΗ
Η Παραλίμνη είναι μία λίμνη της Ανατολικής Στερεάς, βορειανατολικά του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στο βύθισμα, που σχηματίζεται από τα βουνά Πτώο, Κτυπά και της λίμνης Υλίκης με την οποία την συνδέει διώρυγα μήκους 2,5 χλμ. Με αυτήν την διώρυγα διοχετεύονταν τα πλεονάζοντα νερά της Υλίκης. Λέμε διοχετεύονταν διότι σήμερα, αυτό δεν γίνεται και λίμνη έχει αποξηρανθεί κυρίως μετά την ξηρασία του 1993 και έχει αποδοθεί στην καλλιέργεια.
Πριν την αποξήρανσή της η επιφάνεια της έφθανε τα 15 τετ. χλμ., είχε μήκος 8 χλμ. και πλάτος 2 χλμ. Ο βυθός της ήταν γεμάτος καταβόθρες και ρωγμές, ενώ πλησίον των όχθων της είχαν βρεθεί λείψανα αρχαίων οικισμών και ταφικοί περίβολοι.
Με πιο ξεκάθαρη υγροτοπική παρουσία η Παραλίμνη έχει διαφορετικό τοπίο από αυτό της γειτονικής της Υλίκης. Σημαντικές εκτάσεις παρόχθιων καλαμιώνων, καλύπτουν τις όχθες της και δημιουργούν ένα ασφαλές καταφύγιο για το φώλιασμα των πουλιών. Η αρχαία Τρεφία όπως λεγόταν η Παραλίμνη, ήταν γνωστή στον πτερωτό πληθυσμό. Μέχρι το 1993, ήταν πολύ πλούσια σε ιχθυοπανίδα και αμφίβια, αλλά και σε ερπετά και θηλαστικά που ζούσαν γύρω από αυτήν. Όμως επειδή υδροδοτούσε την πόλη της Χαλκίδας, της έγινε αφαίμαξη νερού και σε συνδυασμό με την ανομβρία της εποχής αποξηράνθηκε.
Σήμερα μετά τις βροχές και την επανασύνδεσή της με την Υλίκη έχει αρχίσει να γεμίζει, με αποτέλεσμα πολλά πουλιά να φωλιάσουν στους καλαμιώνες της.
Η Παραλίμνη θεωρείται ένας από τους ελάχιστους μεσόγειους υγρότοπους που έχουν απομείνει στην νότια Ελλάδα και καθώς βρίσκεται πάνω στο μεταναστευτικό διάδρομο της ανατολικής ηπειρωτικής χώρας η αναγέννησή της αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Παρ΄ όλα αυτά και παρά την ένταξή της στο "Δίκτυο Φύση 2000", το παράνομο κυνήγι, η ανεξέλεγκτη υπερβόσκηση των παρόχθιων περιοχών, τα φυτοφάρμακα των καλλιεργειών και τα στερεά αστικά απόβλητα, απειλούν ολοφάνερα την επιβίωσή της.
ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΠΕΤΡΩΝ

Λίμνη των Πετρών ή λίμνη του Αμυνταίου.
Είναι μία λίμνη της Δυτικής Μακεδονίας, στο ανατολικό άκρο του νομού Φλωρίνης, 3 χλμ. δυτικά της λίμνης Βεγορίτιδος. Βρίσκεται στην λεκάνη που σχηματίζεται από τα βουνά Τρικλάρι, Βαρνούντα, Βέρνο και Βόρα. Το σχήμα της είναι σχεδόν στρογγυλό, με 14 τετ. χλμ. επιφάνεια. Το μήκος της είναι 5 χλμ. και το πλάτος της είναι 4 χλμ. Στις όχθες της έχουν κτισθεί οι οικισμοί των Πετρών και του Αμύνταιου.
ΠΡΕΣΠΕΣ

Πρέσπες και στην αρχαιότητα Βρυγηίδες.
Κοινή ονομασία δύο λιμνών, που διακρίνονται μεταξύ τους με τους χαρακτηρισμούς Μεγάλη και Μικρή. Χωρίζονται μεταξύ τους με ένα στενό λαιμό ξηράς, και ανήκουν σε τρεις χώρες, βρισκόμενες στα σύνορα αυτών των χωρών. Έτσι Ελλάδα, Αλβανία και ΠΓΔΜ, κατέχουν από ένα τμήμα τους. Γύρω από την λεκάνη των Πρεσπών, βρίσκονται τα βουνά Τρίκλαρο και Βαρνούς στην Ελλάδα, Περιστέρα Πλάνινα στην ΠΓΔΜ και Πιτσκίνα Βόντα στην Αλβανία.
Όταν τα νερά της Μικρής πλεονάζουν κυρίως την άνοιξη, χύνονται στην Μεγάλη και από εκεί με υπόγειες καταβόθρες, διοχετεύονται στην Αχρίδα μερικά χλμ. βόρεια. Με χίλια πρόσωπα και διαθέσεις που αλλάζουν κάθε στιγμή, οι πανέμορφες Πρέσπες μοιράζονται την καθημερινότητα της μεθορίου μαζί με τις ανθρώπινες κοινότητες, σύντροφοι στην μοναξιά τους εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα.
Η χλωρίδα και πανίδα της περιοχής είναι πολύ πλούσια. Καλαμιώνες στις όχθες, πυκνά δρυοδάση και υγρά λιβάδια, κρύβουν μεγάλο αριθμό ειδών του φυτικού και του ζωικού Βασιλείου. Έχουν καταγραφεί πάνω από 1500 είδη φυτών με δύο ενδημικά, 12 τύποι δασών, 17 είδη ψαριών από τα οποία τα 8 είναι ενδημικά, 22 είδη ερπετών και 260 είδη πουλιών. Πολλά από αυτά είναι σπάνια και κάποια όπως ο Αργυροπελεκάνος απειλούνται με εξαφάνιση που εδώ διατηρεί την μεγαλύτερη στον κόσμο αποικία αναπαραγωγής του. αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι από όλη την Ευρώπη, μόνο στην περιοχή των Πρεσπών οι πληθυσμοί του αργυροπελεκάνου και του ροδοπελεκάνου μοιράζονται το ίδιο ενδιαίτημα.
Στην πλευρά των χαμηλών της όχθων, εκεί που έχουν αποτραβηχτεί τα νερά, έχει δημιουργηθεί ένας λιβαδότοπος πρόσκαιρος βοσκότοπος για τα ζώα. Εδώ ζουν μικρόσωμες αγελάδες νάνοι μόλις ενός μέτρου ύψος, που περιφέρονται για να βρουν την τροφή τους. Αυτές ζουν μόνο στους Ψαράδες και στον Άγιο Αχίλλειο και είναι προστατευόμενο είδος. ένα ακόμη ιδιαίτερο είδος της περιοχής είναι οι νεροβούβαλοι. Με την χρήση των νερών της για άρδευση έχει αναπτυχθεί και η γεωργική καλλιέργεια γύρω από τις όχθες της με κύριο προϊόν το φασόλι.
Οι Πρέσπες από το 1974, έχουν ανακηρυχθεί εθνικός δρυμός, υγρότοπος Ραμσάρ από το 1973, αλλά και υδροβιότοπος με πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία 79/409. μέσα στο όρια της προστατευμένης περιοχής αναπτύσσονται 13 οικισμοί με 1500 περίπου κατοίκους συνολικά. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν οι Ψαράδες και ο Άγιος Γερμανός και έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακοί και διατηρητέοι οικισμοί.
Μεγάλη Πρέσπα
Η συνολική της επιφάνεια είναι 270 τετ. χλμ. και είναι η μεγαλύτερη των Βαλκανίων. Το σχήμα της είναι επίμηκες, με μέγιστο μήκος τα 25 χλμ. και μέγιστο πλάτος τα 15 χλμ. Το μέγιστο βάθος της είναι 55 μέτρα και την μοιραζόμαστε με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ, όπου ανήκει και το μεγαλύτερο μέρος της. Στην Ελλάδα ανήκουν μόλις 38 τετ. χλμ. Το μεγαλύτερο μήκος του ελληνικού τμήματος είναι 6 χλμ. και το πλάτος της 11 χλμ.

Μικρή Πρέσπα
Είναι συνέχεια της Μεγάλης και χωρίζεται από αυτήν με ένα κομμάτι ξηράς μήκους 3 χλμ. και πλάτους μόλις 200 μέτρων. Έχει συνολική επιφάνεια 48 τετ, χλμ., από τα οποία τα 43 ανήκουν στην Ελλάδα και μόλις 5 στην Αλβανία. Μέσα στην Μικρή Πρέσπα βρίσκονται οι νησίδες του Αγίου Αχίλλειου που κατοικείται και η Βιτρινίτσι που είναι ακατοίκητη.

Οι θρύλοι και η αλήθεια για τις Πρέσπες
Οι δύο λίμνες, είναι δύο από τις παλαιότερες στην Ευρώπη, με ηλικία πολλών χιλιάδων ετών.
Οι θρύλοι αναφέρουν ότι παλαιότερα στην κοιλάδα της Πρέσπας υπήρχε ένα ποτάμι και κατά μήκος του ήταν κτισμένα χωριά. Η έξοδος του ποταμού κάποτε όμως φράχτηκε, τα νερά άρχισαν να συγκεντρώνονται, τα χωριά πλημμύρισαν, μία λίμνη δημιουργήθηκε και τα χωριά σκεπάστηκαν εντελώς. Πολλοί ισχυρίζονται και σήμερα ότι όταν κατεβαίνουν τα νερά της λίμνης, βλέπουν τα απομεινάρια των σπιτιών.
Η επιστημονική αλήθεια δεν απέχει και πολύ από τον θρύλο. Πριν από εκατομμύρια χρόνια μετά από σεισμούς, ένα ποτάμι, καταποντισμούς και γεωλογικές ανακατατάξεις δημιουργήθηκαν οι κοιλότητες των λιμνών. Τότε δημιουργήθηκε μία λίμνη, που σήμερα μετά τις γεωλογικές ανακατατάξεις, είναι χωρισμένη στα δύο.
ΠΙΚΡΟΛΙΜΝΗ
Μικρή λίμνη του νομού Κιλκίς, στο νότιο άκρο του. βρίσκεται στα όρια με τον νομό Θεσσαλονίκης, δυτικά του Γαλλικού ποταμού.

ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ

Λίμνη της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Κατά την αρχαιότητα βρισκόταν στην περιοχή της Αρκαδίας και σήμερα νοτιοδυτικά στον νομό Κορινθίας στα όρια με τον νομό Αργολίδας. Σχηματίζεται στη λεκάνη, που δημιουργείται ανάμεσα στα βουνά της Ζήρειας, του Ολίγυρτου και του Φαρμακά. Τροφοδοτείται από τα νερά των ορεινών αυτών όγκων και από τον μικρό ποταμό Στύμφαλο. Έχει μικρή επιφάνεια, μόλις τέσσερα τετραγωνικά χλμ., που μεταβάλλεται όμως ανάλογα με την εποχή και την ποσότητα των νερών που δέχεται. Είναι σημαντική για την περιοχή, γιατί μεγάλο μέρος των νερών της χρησιμοποιείται για άρδευση.
ΤΑΚΚΑ
Λίμνη της κεντρικής Πελοποννήσου, στον νομό Αρκαδίας, περίπου 7 χλμ. νότια της Τρίπολης. Τα νερά της αυξομειώνονται με τις βροχές και διαφεύγουν από καταβόθρες.

ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ

Τριχωνίς ή Απόκουρο
Άγνωστη σχετικά λίμνη της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, η οποία βρίσκεται στο Νότιο τμήμα του νομού Αιτωλοακαρνανίας , 6 χλμ. Νοτιοανατολικά του Αγρινίου. Βρίσκεται στο βύθισμα ανάμεσα στα βουνά Παναιτωλικό και Αράκυνθο, και δέχεται τα νερά από τα υδάτινα ρεύματα αυτών των βουνών, όπως και η γειτονική της Λυσιμαχία, από την οποία την χωρίζει μία λωρίδα γης πλάτους 2 χλμ. Τα πλεονάζοντα νερά της Τριχωνίδας διοχετεύονται με διώρυγα στην Λυσιμαχία και από κει με διώρυγα στον Αχελώο ποταμό. Η ποσότητα του νερού που εισρέει στη Λυσιμαχία ρυθμίζεται από τις πόρτες δίπλα στα Γεφύρια του Αλάμπεη. Μεγάλες ποσότητες νερού της Τριχωνίδας καταλήγουν στα χωράφια του Λεσινίου, της Κατοχής, Νεοχωρίου και Μεσολογγίου.
Έχει σχήμα επίμηκες και τοξοειδές και χαμηλές όχθες. Η επιφάνειά της έχει έκταση 96 τετ. χλμ., είναι η πρώτη σε μέγεθος λίμνη της χώρας με μέση στάθμη 18 μέτρα. Έχει μήκος 20 χλμ., μέγιστο πλάτος περίπου 6 χλμ., στο μέσο της και μέγιστο βάθος 40 μέτρα. Το μεγαλύτερο βάθος της φτάνει τα 57 μέτρα περίπου. Η περίμετρός της είναι 51 χλμ.. Ανατολικά η μορφολογική κλίση των βουνών είναι μεγάλη και οι ακτές απότομες, ενώ στο υπόλοιπο τμήμα της η μορφολογία του εδάφους έχει ομαλή απόληξη με αποτέλεσμα σε πολλά σημεία, και σε συνδυασμό με το μεγάλο μέγεθος της λίμνης, η ακτή να θυμίζει θαλασσινά ακρογιάλια. Γύρω της υπάρχουν 6 δήμοι με συνολικό πληθυσμό πάνω από 30000 κατοίκους.
Η χλωρίδα της αποτελείται από καλάμια, βούρλα, λάπατα, ψαθιά, παπύρια, ιτιές, νούφαρα, ορχιδέες, πλατάνια, λεύκες, σκλήθρα. Το φυτοπλαγκτόν της λίμνης περιλαμβάνει 90 είδη, μερικά από τα οποία είναι μοναδικά στον κόσμο. Υπάρχουν επίσης φύκια διαφόρων ειδών (7 κατηγορίες). Ο ζωικός της πληθυσμός αποτελείται από πολλών ειδών ψάρια, όπως δρομίτσα, τσουρούκλα, αθερίνα, κυπρίνι (γριβάδι), λουρογοβιός, χέλι, γουρνάρα, τριχωνοβελονίτσα, σαλιάρα, κουνουπόψαρο, γλανίδι, νανογοβιός. Ο νανογοβιός είναι ενδημικό της Τριχωνίδας και ζει μόνο στα νερά της και πουθενά αλλού στον κόσμο και το μήκος του είναι μόλις 2 εκατοστά. Στα νερά της λίμνης ζουν ακόμη σπόγγοι, οστρακώδη και μαλάκια. Στα νερά των ρεμάτων, κυρίως στις εκβολές τους, ζουν αρκετά ψάρια όπως η μπούλκα, η μπριάνα, η λιάρα, η νιάσκα ή τσίμα. Εκτιμάται ότι οι αλιευόμενες ποσότητες ψαριών υπερβαίνουν τους 350 τόνους ετησίως.
Η ορνιθοπανίδα της λίμνης είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Έχουν παρατηρηθεί πάνω από 140 είδη πουλιών. Από αυτά τα 30 είδη - τουλάχιστον - ανήκουν στα απειλούμενα και αυστηρά προστατευόμενα απ΄ την Κοινοτική νομοθεσία, 'όπως είναι το μπεκατσίνι, η νεροκοτσέλα, η νερόκοτα, οι αγριόπαπιες, το βοταλίδι, η κατσούλα, η αλκυόνη, ο φαλακροκόρακας, ο ερωδιός, οι φαλαρίδες και πολλά άλλα. Γύρω από αυτήν ζουν επίσης βίδρες, αμφίβια, ερπετά και άλλα, από τα οποία το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η βίδρα. Επίσης πλήθος εντόμων (πλεκόπτερα κολεόπτερα)
Η Τριχωνίδα που σήμερα ανήκει στις περιοχές Natura 2000, μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή η καθαρότερη λίμνη της Ελλάδας όμως αυτό δε σημαίνει πως είναι και εντελώς καθαρή. Ο όγκος του νερού ανέρχεται περίπου σε 142 εκατομμύρια m3. Οι εισρέουσες ποσότητες νερού προέρχονται από πηγές, κυρίως υπόγειες και από 15 μεγάλους και αρκετούς μικρότερους χείμαρρους, οι οποίοι ξεκινούν από το Παναιτωλικό και τον Αράκυνθο και καταλήγουν στη λίμνη. Ποσότητα νερού προέρχεται και από αποστράγγιση της περιοχής Παναιτωλίου - Καινούργιου, που χρησιμοποιούν για άρδευση νερό από τον Αχελώο.

ΤΣΙΒΛΟΥ

Είναι μικρή λίμνη της Βόρειας Πελοποννήσου. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Αχαΐας, στις βόρειες πλαγιές του Χελμού, πλάι στα πεύκα και τις βελανιδιές που την περιβάλλουν στοργικά. Δημιουργήθηκε το 1913, όταν από μία καθίζηση των χωμάτων, καταστράφηκαν οι οικισμοί Τσιβλός, από τον οποίο πήρε και το όνομά της, και Συλίβαινα. Τότε διακόπηκε η ροή του μικρού ποταμού Κράθι, ο οποίος και την τροφοδοτεί με νερό.

ΥΛΙΚΗ

Λίμνη της Βοιωτίας στο βορειοανατολικό άκρο του, 6 χλμ., από την πόλη της Θήβας. Βρίσκεται στην λεκάνη που σχηματίζουν τα βουνά Πτώο, Σφίγγιος και Κτυπάς ή Μεσσάπιος. Τροφοδότες ποταμοί της είναι κυρίως ο Βοιωτικός Κηφισός και ο Μέλας, αλλά την ενισχύουν και άλλα μικρότερα υδάτινα ρεύματα από τα βουνά που την περικλείουν. Έχει πολύ ακανόνιστο σχήμα, με πολυσχιδείς και βραχώδεις όχθες. Η επιφάνειά της αγγίζει τα 23 τετ. χλμ., είναι η 9η λίμνη της χώρας σε μέγεθος και έχει μέγιστο βάθος 50 μέτρα. Οι όχθες της στερούνται έχουν ελάχιστη βλάστηση, και μόνο λίγη μεσογειακή μακία προσδιορίζει το περίγραμμα της λίμνης. Έχει διαπιστωθεί ότι στον βυθό της ζει το ενδημικό είδος καλαμίθρα, το οποίο το βρίσκουμε μόνο εδώ σε όλα τα Βαλκάνια. Στα νερά της κολυμπούν επίσης κυπρίνοι που έχουν εμπλουτισθεί από γόνο. Κατά τους χειμερινούς μήνες φιλοξενεί και αρκετό αριθμό πουλιών που έρχονται να ξεχειμωνιάσουν.
Μία διώρυγα 2,5 χλμ. μήκος την συνέδεε με την Παραλίμνη και διοχέτευε σε αυτήν τα πλεονάζοντα νερά της. Από το 1957 τα νερά της Υλίκης με πολλά τεχνικά έργα που έγιναν, διοχετεύει τα νερά της προς ύδρευση της πόλης των Αθηνών. Πεντακόσια εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερό είναι η χωρητικότητά της, αλλά δέχεται μόλις 250 με 300. από αυτά μόλις τα μισά φθάνουν στο δίκτυο ύδρευσης, γιατί τα υπόλοιπα χάνονται λόγων των πολλών ρωγμών που έχει ο πυθμένας της Υλίκης. Η λίμνη Υλίκη είναι μία ολιγό-τροφη λίμνη, με πολύ μικρή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται και ένα γενετικά μεταλλαγμένο νερόφιδο, ένα ενδημικό κολεόπτερο και ένα ορθόπτερο, αλλά και βίδρες. Η περιοχή Υλίκης - Βοιωτικού Κηφισού - Παραλίμνης έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα "Δίκτυο Φύση 2000" στην κατηγορία Α, σύμφωνα με την οδηγία 92/93 της Ε.Ε. για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων. Αυτό βέβαια οφείλεται κυρίως στην Παραλίμνη η οποία παρουσιάζει μία τελείως διαφορετική εικόνα από αυτήν της Υλίκης.

ΧΕΙΜΑΔΙΤΙΣ

Λίμνη της δυτικής Μακεδονίας στο νοτιοανατολικό άκρο του νομού Φλωρίνης. Βρίσκεται σε μια λιμνοβαλτώδη περιοχή - της οποίας απλώνεται σαν συνέχεια - ανάμεσα στην λεκάνη της Φλώρινας και της Κοζάνης. Έχει επίμηκες σχήμα με 11 τετραγωνικά χλμ. επιφάνεια. Το μήκος της είναι περίπου 6 χλμ. και το πλάτος της περίπου 3 χλμ. στις όχθες της βρίσκονται οι οικισμοί Χειμαδιό από όπου πήρε και το όνομά της και Ανάργυροι. Κοντά της βρίσκεται η λίμνη Ζάζαρη από την οποία δέχεται τα πλεονάζοντα νερά της. Μαζί με αυτήν αποτελούν σημαντικό υδροβιότοπο και προσφέρουν καταφύγιο σε μεγάλο αριθμό του ζωικού βασιλείου.

.
Η ΛΙΜΝΗ ΔΑΣΙΟΥ
Τα νερά που συγκεντρώνονται τον χειμώνα στη δυτική πλευρά του οροπεδίου στη Ζήρεια, σχηματίζουν τη λίμνη Δασίου. Μία μικρή αλλά όμορφη λίμνη που στα νερά της καθρεφτίζει τις κορυφές της Ζήρειας. Περιτριγυρίζεται από πυκνά δάση μαυρόπευκων, ενώ στο κέντρο της δεσπόζει ένα μικρό νησάκι, κατάφυτο από έλατα. Τον χειμώνα η λίμνη είναι κάτι σαν δείκτης για την υγεία ενός οικοσυστήματος, σε έναν "υποψιασμένο" επιστήμονα. Το χειμώνα, είναι τόσο παγωμένη που διασχίζεται άφοβα. Στις όχθες της ζει ο πράσινος δεντροβάτραχος, ο οποίος ανεβαίνει στα κλαριά των θάμνων και παραμονεύει την λεία του.

ΛΙΜΝΗ ΖΗΡΟΥ
Μία λίμνη της Ηπείρου, στον νομό Ιωαννίνων, λίγο πιο βόρεια από την Φιλιππιάδα, δίπλα στον δρόμο προς Γιάννενα, βρίσκεται η λίμνη του Ζηρού. Με παραλίμνιο δάσος από Νερόφραξο και βλάστηση που δεν αφήνει κανένα κενό. Παράδεισος που ευτυχώς δεν "αξιοποίησαν" ακόμη οι "ιδεολόγοι" της φύσης
.
Η ΛΙΜΝΗ ΚΟΜΗΤΗ
Βρίσκεται ΒΔ της Βόνιτσας στα 2 χλμ., στα αριστερά πηγαίνοντας για την Λευκάδα. Είναι η μικρότερη λίμνη της Αιτωλοακαρνανίας. Από μακριά δεν φαίνεται τίποτα και αν την πλησιάσεις έχεις την αίσθηση ότι γεννήθηκε από την πρόσκρουση κάποιου αντικειμένου. Στο κέντρο της είναι πνιγμένη στα καλάμια, ενώ οι φαλαρίδες και οι νερόκοτες κολυμπούν ανέμελα.


ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

Στις βορειοανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, στην περιοχή Κορυφή ή κατά το αρχαιότερον Φελλεύς, υπάρχει μία μικρή αλλά πολύ όμορφη λίμνη, γνωστή στους ντόπιους, η λίμνη στο Μπελέτσι. Μπορεί να την πλησιάσει κανείς από Βαρυμπόμπη, Τατόι, Κατσιμίδι ή από την εθνική οδό δυτικά των Αφιδνών.


Η ΛΙΜΝΗ ΣΑΛΤΙΝΗ

Βρίσκεται στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, στην χερσόνησο του Άκτιου, αριστερά από τον δρόμο Βόνιτσα - Άκτιο - Πρέβεζα. Είναι μικρή βρίσκεται όμως στον δρόμο μετανάστευσης των πουλιών και δυο φορές το χρόνο κατακλύζεται από ζωή.



ΛΙΜΝΗ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα λίμνη Κουμουνδούρου, παλαιότερα όμως ήταν γνωστή σαν λίμνη των καθαρμών. Ήταν ιερή λίμνη αφιερωμένη στην θεά Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη. Βρίσκεται στον δρόμο από Αθήνα προς Ελευσίνα στο ΒΑ άκρο του κόλπου της Ελευσίνας, κοντά στο κτήμα του πολιτικού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, από όπου πήρε και το σημερινό όνομά της.

ΟΡΕΙΝΕΣ ΛΙΜΝΕΣ
Οι δρακόλιμνες�. Ορεινές υποαλπικές λίμνες στην Βόρεια Πίνδο. Βρίσκονται σε απρόσιτες βουνοκορφές ανέγγιχτες από ανθρώπινο χέρι, πηγές ξεκούρασης και ομορφιάς για τους λάτρεις της φύσης, ανεκτίμητα αντικείμενα μελέτης για τους επιστήμονες. Το όνομά τους θυμίζει παραμύθι και η ύπαρξή τους ένα πολύτιμο διαμάντι της φύσης.
Πριν από 10-15 χιλιάδες χρόνια , την εποχή των τελευταίων παγετώνων, εμφανίστηκαν πολλές φυσικές λίμνες. Κατά κανόνα περιοχές που έχουν πολλές λίμνες ήταν περιοχές που είχαν καλυφθεί από πάγους. Οι περισσότερες στην Ευρώπη βρίσκονται στην Σουηδία, Φιλανδία, Νορβηγία και κάποιες στην Ρωσία. Η Ελλάδα έχει περίπου 60 τέτοιες λίμνες, από τις οποίες μόνο 30 είναι μεγαλύτερες από 1 τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζουν οι ορεινές αλπικές λίμνες. Βέβαια για τον τρόπο δημιουργίας τους υπάρχουν πολλές θεωρίες. Άλλοι λένε ότι είναι κρατήρες ηφαιστείων, άλλοι καρστικά βυθίσματα, το πιθανότερο όμως είναι ότι αποτελούν κατάλοιπα των παγετώνων. Οι λίμνες αυτές διατηρούν σχεδόν όλο το χρόνο σταθερή στάθμη και αυτό αποδίδεται στην ύπαρξη είτε αρτεσιανών φαινομένων, είτε υπόγειων πηγαδιών είτε στο λιώσιμο του χιονιού που σε σημεία γίνεται ακόμη και τον Ιούλιο. Οι ορεινές λίμνες είναι μικρές σε μέγεθος, με λιγότερο πολύπλοκες τροφικές αλυσίδες από αυτές των πεδινών λιμνών. Οι υψηλές θερμοκρασίες, τα λιγοστά θρεπτικά συστατικά, η έντονη ηλιακή ακτινοβολία το καλοκαίρι, η έλλειψή της τον χειμώνα για αρκετούς μήνες, καθιστούν τις αλπικές λίμνες μοναδικά οικοσυστήματα. Όλα αυτά αποτελούν πολύτιμο υλικό για την κατανόηση και την μέτρηση των οικολογικών διεργασιών. Καθώς μάλιστα παρουσιάζουν μεγάλη ευαισθησία στις αλλαγές του περιβάλλοντος, μπορούν να χρησιμεύσουν.

Λίμνες της Βάλια Κάλντα
Στον Εθνικό δρυμό της Βάλια Κάλντα βρίσκονται 3 μικρές λίμνες: η λίμνη Λάκκος και οι δύο λίμνες της Φλέγγας.
Οι λίμνες της Φλέγγας Βρίσκονται στην υποαλπική ζώνη του βουνού Μαυροβουνίου, ενώ η λίμνη Λάκκος στην περιοχή του Αυγού. Οι λίμες της Φλέγκας βρίσκονται στο νομό Γρεβενών σε υψόμετρο 1960 και 1940 μέτρα. Είναι ρηχές και με μικρή βιοποικιλότητα, αποτελούν όμως το σύμβολο της περιοχής και θεωρούνται σαν απόλυτος προορισμός για τους ορειβάτες του Εθνικού Δρυμού της Πίνδου. Στα νερά αυτών των λιμνών βρίσκουν καταφύγιο οι αλπικοί τρίτωνες. Η περιοχή των λιμνών καλύπτεται με χιόνια από τον Οκτώβριο ως τον Μάιο. Με το λιώσιμο των χιονιών, σπάνια είδη λουλουδιών φυτρώνουν για να τους κρατήσουν συντροφιά. Ο μύθος λέει ότι ο γιος του Μακεδόνα, Πίνδος, αφ΄ ότου τον έδιωξαν τα αδέρφια του ήρθε εδώ με το ελάφι του και τον δράκοντα Λύγκο� από του οποίου τα δάκρυα, μετά τον θάνατο του Πίνδου δημιουργήθηκαν οι δύο λίμνες.
Η λίμνη Λάκκος
Βρίσκεται σε υψόμετρο 1650 μέτρα. Είναι άλλη μια μικρή και άγνωστη υποαλπική λίμνη. Το μεγαλύτερο κομμάτι της είναι καλυμμένο με χόρτα που κρύβουν καλά τα μυστικά της. Στους γύρω λόφους δεκάδες αστραποκαμένοι κορμοί ρόμπολων σχηματίζουν απίθανες μορφές.

Λίμνη Γκαμήλα
Στον ορεινό όγκο της Τύμφης και σε υψόμετρο μεταξύ 1500 και 2050 μέτρων υπάρχουν έντεκα μικρές ορεινές λίμνες, των οπίων η διάμετρος δεν ξεπερνά τα 100 με 200 μέτρα. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η Δρακόλιμνη της Τύμφης, η οποία καλύπτει επιφάνεια 8 περίπου στρεμμάτων. Το σχήμα της είναι ελλειψοειδές και σαν Γκαμήλα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1800 μέτρων, έχει βάθος 20 περίπου μέτρων και είναι η αγαπημένη λίμνη των ορειβατών με αφετηρία κυρίως το Μικρό Πάπιγκο, στα Ζαγοροχώρια. Οι κορυφές της Γκαμήλας, η άγρια πέτρα και το αλπικό τοπίο προσδίδουν ιδιαίτερη ομορφιά σ' αυτή την νεράιδα των βουνών.
Εδώ ζει και ο μικρός τρίτωνας, ένα αμφίβιο που κάποιοι πιστεύουν ότι μας "έρχεται" από την εποχή των παγετώνων. Άλλα αμφίβια για τα οποία η λίμνη είναι σημείο ζωής είναι η μπομπίνα και ο πρασινόφρυνος.

Λίμνη Γαλανή
Βρίσκεται στο νομό Γρεβενών κοντά στο χωριό Σμίξη. Έχει μικρό μέγεθος και τον χειμώνα είναι συχνά καλυμμένη από χιόνι. Είναι κρυμμένη ανάμεσα σε πεύκα και έλατα, σε κατάφυτους λόφους. Με τους σεισμούς του 1995 στην περιοχή των Γρεβενών, υπέστη ρήγμα και τα νερά της απείλησαν το χωριό.

Δρακόλιμνη του Σμόλικα
Δεύτερη σε μέγεθος μετά την Γκαμήλα, αλλά ισάξιας ομορφιάς, είναι η δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα όπως αλλιώς λέγεται. Στα βλάχικα λέγεται Ντιβιρλίγκα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2200 μέτρων κάτω από τον κώνο που σχηματίζει η κορυφή του Σμόλικα. Έχει έκταση 3 με 4 στρέμματα, με περίμετρο περίπου 375 ανθρώπινα βήματα, αλλά έχει μεγάλο βάθος. Έχει σχήμα καρδιάς και ο πυθμένας της κοκκινίζει, ενώ στα νερά της κολυμπούν τρίτωνες. Πανέμορφη με βιόλες, ορχιδέες, αγριομενεξέδες, σαξιφραγκιές και κρίνους στις παραλίμνιες περιοχές, νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε αλπικό τοπίο. Το μονοπάτι για την δρακόλιμνη του Σμολικα ξεκινάει από το χωριό Αγία Παρασκευή, στην εθνική οδό Κόνιτσας - Κοζάνης.
Λιμνη Γκίστοβα
Είναι η ψηλότερη αλπική λίμνη της χώρας μας. Βρίσκεται στο όρος Γράμμος και αντανακλά στα βαθυγάλανα νερά της την συνοριακή γραμμή Ελλάδας Αλβανίας. Είναι κρυμμένη στα 2.312 μέτρα, μόλις 200 μέτρα από την κορυφή του Γράμμου. Αλπικά λιβάδια την περιτρι-γυρίζουν την άνοιξη και το καλοκαίρι όπου βόσκουν κοπάδια ελλήνων και αλβανών βοσκών.
Λίμνη της Γριάς
Η μικρολίμνη της Γριάς είναι και αυτή ορεινή λίμνη στον Σμόλικα, ανάμεσα στις κορυφές Φούρκα και Σαμαρίνα.
Στεφανιάδα
Μία ορεινή λίμνη χαμένη στον ορεινό όγκο των Αγράφων, κοντά στο χωριό Άγραφα, είναι η λίμνη Στεφανιάδα. Δημιουργήθηκε από κατακρήμνιση του εδάφους και την δημιουργία λεκάνης που σιγά - σιγά γέμισε νερό. Είναι πνιγμένη στο πράσινο με απότομες σχετικά ακτές και στάθμη που επηρεάζεται από τις εποχιακές βροχές.
Λιμνη Αρένων
Μέσα σε ένα αμιγές δάσος οξιάς, στην τοποθεσία Μουτσάλια, σχηματίζεται η λίμνη των Αρενών. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.700 περίπου μέτρων και από-τελεί ένα από τα ελκυστικότερα σημεία του όρους Γράμμου. Η έκτασή της είναι 15 στρέμματα και έχει βάθος μόλις ένα μέτρο. Τροφοδοτείται από νερά υπόγειων πηγών και των χειμάρρων, που σχηματίζονται από το λιώσιμο των χιονιών. Ο βυθός της είναι καλυμμένος με πυκνή ποώδη βλάστηση, που πολλές φορές φθάνει και στην επιφάνεια και δίνει πράσινο χρώμα στα νερά της. Αποτελεί πολύτιμο καταφύγιο για την αναπαραγωγή αμφιβίων και η παρουσία του τρίτωνα, αποτελεί σημαντικό βιοδείκτη της καλής της λειτουργίας.
Μια λίμνη στον Ψηλορείτη
Στους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη στην Κρήτη, βρίσκεται το χωριό Ζαρού, κατάφυτο λόγω των πολλών πηγαίων νερών της περιοχής. Πολύ κοντά στο χωριό, βρίσκεται η πηγή του Βατόμου, όπου σχηματίζεται μία πανέμορφη λιμνούλα, στην θέση των αρχαίων πηγών, κοντά σο φαράγγι του Αγίου Νικολάου.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΕΧΝΗΤΕΣ ΛΙΜΝΕΣ

ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΔΟΞΑ
Είναι τεχνητή και βρίσκεται στην ορεινή Κορινθία, δίπλα στο ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Φενεού. Δημιουργήθηκε πριν από έξη περίπου χρόνια, για να συγκεντρώνει τα νερά των τριγύρω χειμάρρων. Είναι κρυμμένη ανάμεσα στα πεύκα και στα έλατα, στην κοιλάδα του Φενεού, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους του Χελμού, της Ντουρντουβάνας, της Ζήρειας, του Γερόντιου και της Σαϊτάς. Κατασκευάστηκε καθαρά για αρδευτικούς λόγους, αλλά η ομορφιά της είναι μεγάλη. Τροφοδοτείται με νερά από τον ομώνυμο χείμαρρο Δόξα. Παρά το γεγονός ότι είναι τεχνητή, έχει ταυτιστεί με το περιβάλλον και τα καταπράσινα δέντρα, έλατα και πεύκα, τα οποία φθάνουν μέχρι το νερό.
ΛΙΜΝΗ ΚΕΡΚΙΝΗΣ
Η λίμνη δημιουργήθηκε το 1932 στη θέση της προϋπάρχουσας ρηχής, φυσικής λίμνης Κερκινίτιδας με την κατασκευή φράγματος στο χωριό Λιθότοπος από την αμερικανική εταιρεία Monkw & Ulen. Τότε, λοιπόν δαμάστηκε ο Στρυμόνας, εξάλειψαν την ελονοσία και έδωσαν ζωή σε μία περιοχή που κατοικούσαν κυρίως πρόσφυγες από την Ασία.
Ένας μαγευτικός νερένιος κήπος όπου σπάνια πουλιά, νεροβούβαλοι, ψάρια βρίσκουν καταφύγιο σε ένα μοναδικό περιβάλλον, γεμάτο ζωή. Ένας τεχνητός υγρότοπος, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση λειτούργησε υπέρ της φύσης.
Η λίμνη είναι ταμιευτήρας νερού, πλούσια σε ψάρια, η γύρω περιοχή πολύ εύφορη για καλλιέργειες και βοσκότοπους και από την άλλη αποτελεί σημαντικό υγρότοπο με σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.
Δεκάδες πουλιά, κορμοράνοι, ερωδιοί, βουτηχτάρια, αγριόκυκνοι, πελαργοί πελεκάνοι, αργυροπελεκάνοι, λαγγόνες, νανόχηνες, φοινικόπτερα, χουλιαρομύτες, τσικνιάδες, πάπιες, καλαμοκανάδες, μαυροπελαργοί, ποταμογλάρονα, χήνες, φαλαρίδες κ.ά. αλλά και αρπακτικά, χτίζουν τις φωλιές τους στην πρασινάδα της λίμνης. Μιλάμε για πάνω από 300 είδη πουλιών. Από αυτά 140 αναπαράγονται στην περιοχή, 171 έχουν παρατηρηθεί κατά την μετανάστευση και 134 παραμένουν τον χειμώνα.
Το κατακαλόκαιρο που ποτίζεται ο κάμπος η στάθμη της λίμνης κατεβαίνει, με αποτέλεσμα να υψώνεται το παραποτάμιο δάσος, ενώ τα εναπομείναντα κοπάδια βουβαλιών τσαλαβουτούν μέσα στα λασπόνερα.
Η ισορροπία μεταξύ της προστασίας - διατήρησης του υγρότοπου και της ορθολογικής διαχείρισης του πλούτου ήταν και είναι το μεγάλο ζητούμενο. Όμως έχει δρομολογηθεί μία καλή προσπάθεια από όλους, τους τέσσερις δήμους, την περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και την Αναπτυξιακή εταιρεία Σερρών, που σαν αποτέλεσμα είχε να την αγκαλιάσουν και οι ντόπιοι.
Ένα άλλο θετικό σημείο είναι η ανάδειξη της περιοχής λόγω της φυσικής της ομορφιάς και η προώθηση εναλλακτικού τουρισμού σ΄ έναν υγρότοπο εθνικής σημασίας.
ΛΙΜΝΗ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ
Η λίμνη στο Καστράκι δημιουργήθηκε και αυτή από ένα δεύτερο φράγμα στον Αχελώο ποταμό. Το φράγμα έχει ύψος 95 μέτρα, μήκος 530 μέτρα και πλάτος στη βάση 380 μέτρα. Η επιφάνεια της λίμνης έχει έκταση 28.000 στρέμματα και περιεκτικότητα 1.000.000 κυβικών μέτρων νερού. Έχει δημιουργηθεί υδροηλεκτρικός σταθμός που εξοικονομεί σημαντική ενέργεια από πετρέλαιο και την μόλυνση από αυτό του περιβάλλοντος.
ΛΙΜΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΩΝ
Στην τοποθεσία Τσαγκαράλωνα σε ένα χάσμα του βουνού αποκαλύπτεται το πανόραμα της λίμνης των Κρεμαστών. Δημιουργήθηκε όταν το 1963 τέλειωσαν τα έργα και ανυψώθηκε το φράγμα, που εγκλώβισε τον Αχελώο και τους παραποτάμους του, Αγραφιώτη, Τρικεριώτη και Μέγδοβα. Χωριά και εκκλησίες χάθηκαν κάτω από το βάρος των νερών. Γεφύρια και τοποθεσίες εξαιρετικού κάλους καλύφθηκαν από τα λιμνάζοντα νερά.
Η λεκάνη της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών έχει χωρητικότητα 4.700.000 κυβικών μέτρων. Το φράγμα έχει ύψος 160 μέτρα, μήκος 457 μέτρα και πλάτος στη βάση 160 μέτρα. Αποτελεί το μεγαλύτερο γεώφραγμα στην Ευρώπη και η λίμνη έχει έκταση 80.000 στρεμμάτων.
ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΛΑΔΩΝΑ
Η τεχνητή λίμνη του Λάδωνα, έχει σχηματισθεί μετά από φράγμα στον Λάδωνα ποταμό στην αγκαλιά της ορεινής Αρκαδίας, στα όρια σχεδόν με τον νομό Αχαΐας. Οι πηγές του βρίσκονται στις δυτικές πλαγιές του όρους Σαϊτάς και τροφοδοτούνται από τα νερά της λεκάνης του Φενεού, που φθάνουν εκεί με καταβόθρες.
ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ

Η λίμνη του Μόρνου δημιουργήθηκε από την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 189 μέτρων. Τα έργα ξεκίνησαν το 1969 και τελείωσαν το 1981. τα νερά του ποταμού έπνιξαν την παλιά κοίτη του και μέρος της κοιλάδας Βελάς, δημιουργώντας έτσι έναν τεχνητό ταμιευτήρα συνολικής χωρητικότητας 780 εκ. κυβικών μέτρων, με κυριότερο σκοπό την ύδρευση της Αθήνας. Όπως έχει συμβεί σε παρόμοιες περιπτώσεις η νεογέννητη λίμνη δεν πλημμύρισε μία "νεκρή" κοιλάδα. Εκεί υπήρχε ένας τόπος, όπου η ανθρώπινη παρουσία υπήρχε από χιλιετίες. Μέρος της αρχαίας Καλλίπολης, το χωριό Κάλλιο, το περίτεχνο γεφύρι του Στενού - πιθανόν έργο των Φράγγων - πνίγηκαν για πάντα στα στάσιμα νερά.
Στην λίμνη του Μόρνου οδηγούνται και τα νερά από τον Εύηνο ποταμό με φράγμα που έχει κατασκευαστεί σε αυτόν και την δημιουργία λίμνης χωρητικότητας 140 εκ. κυβ. μ. νερού. Από τον Εύηνο μεταφέρονται στην λίμνη του Μόρνου με σήραγγα μήκους 29,4 χλμ.
Από την λίμνη του Μόρνου το νερό μεταφέρεται στην λίμνη του Μαραθώνα με κανάλι ελεύθερης ροή,. Μήκους 192 χλμ. αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα ύδρευσης της Ευρώπης και διαρρέει τέσσερις νομούς.
ΛΙΜΝΗ ΜΑΡΑΘΩΝΑ

Η μεγάλη ξηρασία που έπληξε την Αττική το 1887 - 1889, ανάγκασε τους αρμόδιους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ύδρευσης των Αθηνών. Αυτό επιδεινώθηκε όταν το 1922, με την Μικρασιατική Καταστροφή αυξήθηκε απότομα ο πληθυσμός. Έτσι αποφασίστηκε η κατασκευή της τεχνητής λίμνης του Μαραθώνα.
Το φράγμα του Μαραθώνα ολοκληρώθηκε το 1929 μαζί με τις μονάδες επεξεργασίας νερού Γαλατσίου και τη Σήραγγα Μπογιατίου. Το φράγμα έχει ύψος 54 μέτρα, μήκος 285 μέτρα και είναι επενδεδυμένο με Πεντελικό μάρμαρο. Για την κατασκευή του εργάστηκαν 900 άτομα.
Η λίμνη έχει χωρητικότητα 41 εκατομμύρια κ. μ. νερού και έκταση όταν είναι γεμάτη 2,4 τετρ. χλμ. Συγκεντρώνει τα νερά από την λεκάνη απορροής του Χαράδρου και της Σταμάτας. Όμως επειδή τα αποθέματά της δεν έφθαναν, μεταφέρουν νερό με αγωγό 64 χλμ., από την λίμνη της Υλίκης Βοιωτίας και από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου, η οποία εμπλουτίζεται με τα νερά του Μόρνου και του ποταμού Εύηνου.
ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Η περιοχή της λίμνης Πλαστήρα και το φράγμα βρίσκονται 25 χιλ. δυτικά της Καρδίτσας σε υψόμετρο 800 μέτρων. Η λίμνη δημιουργήθηκε από τα νερά του ποταμού Μέγδοβα (ή Ταυρωπού στην Αρχαιότητα), παραπόταμου του ποταμού Αχελώου. Την ιδέα για την υλοποίηση της λίμνης την συνέλαβε το 1925 ο Ν. Πλαστήρας, όπως φανερώνει το όνομά της. Η κατασκευή του φράγματος ολοκληρώθηκε το 1959 στη θέση Κακαβάκια, στην έξοδο από το οροπέδιο της Νεβρόπολης, του ποταμού Μέγδοβα ή Ταυρωπού, δημιουργώντας μία από τις μεγαλύτερες τεχνητές λίμνες της χώρας μας. Το φράγμα Ταυρωπού έξι χλμ. από το χωριό Μούχα, έχει ύψος 83 μέτρα και μήκος 200 μέτρα. Η λίμνη έχει μήκος 14 χιλ., μέγιστο βάθος 60 μέτρα, μέγιστο πλάτος 4 χιλ., με επιφάνεια 25 τετρ. χιλ., και χωρητικότητα 400 εκατομ. κυβικά μέτρα. Η θερμοκρασία της ποικίλει στη διάρκεια του έτους με ελάχιστη τιμή το χειμώνα 5-7 βαθμούς και το καλοκαίρι μέγιστη 25-26 βαθμούς Κελσίου.
Το ενδιαφέρον της περιοχής εντοπίζεται στη σύνθεση των στοιχείων από τον ορεινό πολιτισμό και από αυτόν του κάμπου. Οι διαδρομές σε περιοχές της λίμνης μπορούν να εντυπωσιάσουν οποιονδήποτε, ενώ η καλύτερη περίοδος επίσκεψης, είναι από τα μέσα της άνοιξης έως τις αρχές καλοκαιριού, λόγω των πολλών αγριολούλουδων που μπορεί κανείς να συναντήσει. Στα δάση της περιοχής ζουν αγριογούρουνα, ζαρκάδια, λύκοι και αλεπούδες. Το όνομα Νεβρόπολη προέρχεται από το αρχαίο ουσιαστικό νεβρός, που σήμαινε το μικρό ελάφι και φανερώνει ότι κάποτε ζούσαν στην περιοχή ελάφια. Στη λίμνη ζούνε 10 είδη ψαριών. Υπάρχουν πέστροφες, καραβίδες, χέλια, λαβράκια, γριβάδια, κ.ά. Η αλιεία είναι περιορισμένη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η λίμνη, είναι οι προσχώσεις που δημιουργούνται από τα φερτά υλικά του ποταμού. Στους παραλίμνιους οικισμούς μπορεί κανείς να βρει κατάλυμα για ύπνο καθώς και πολλές ταβέρνες για φαγητό.
Η λίμνη προσφέρει τις ομορφιές της στους φυσιολάτρες, τους οπαδούς της υγιεινής ζωής, τους ερευνητές της υγιεινής ζωής.
Χαμηλά στη θέση Μπελεκομύτη, στις όχθες της λίμνης βρίσκεται το Κατασκηνωτικό Κέντρο Εναλλακτικών Δραστηριοτήτων, όπου οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν τη λίμνη με κανό, να κάνουν ποδήλατο στις όχθες της ή να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες, όπως ποδηλασία και ανάβαση στις κοντινές πλαγιές, πεζοπορία, μικρές εκδρομές, κολύμπι στις δύο οργανωμένες πλαζ στην Πεζούλα και στο Λαμπερό, αλλά και βόλτα με εκπαιδευμένα άλογα λίγο πριν από το χωριό Κρυονέρι.
ΛΙΜΝΗ ΠΟΛΥΦΥΤΟΥ
Τεχνητή λίμνη του μεγαλύτερου σε μήκος ελληνικού ποταμού, του Αλιάκμονα, στον νομό Κοζάνης. Σχηματίστηκε μετά την κατασκευή φράγματος για την εκμετάλλευση των νερών του ποταμιού. Μία γέφυρα η λεγόμενη Υψηλή γέφυρα, μήκους 1.372 μέτρων, ενώνει την βόρεια με την νότια ακτή της λίμνης. Ο υδροηλεκτρικός σταθμός Πολυφύτου, είναι 4.500 Watt, συνολικής ισχύος. Στα νερά της τεχνητής λίμνης καθρεφτίζεται η κωμόπολη των Σερβίων, ενώ ψηλότερα οι κορυφές των Πιερίων και του Βερμίου.
ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Είναι η τρίτη κατά σειρά τεχνητή λίμνη από τα νερά του Αχελώου.
ΦΕΝΕΟΥ ΛΕΚΑΝΗ

Λεκάνη της ΒΑ Πελοποννήσου στον νομό Κορινθίας, που άλλοτε ήταν λίμνη. Η λεκάνη δέχεται τα νερά των βουνών που την περιβάλουν και τα νερά του ποταμού Όλβιου. Δεν έχει επιφανειακή απορροή. Όσα νερά συγκεντρώνονται διαφεύγουν με καταβόθρες. Για την λεκάνη του Φενεού αναφέρεται ότι το 1829 ήταν λίμνη έκτασης 32 τετ. χλμ. και βάθους 40 με 50 μέτρα. Αλλά το 1835 άνοιξαν καταβόθρες και τα νερά διέφυγαν.